Onlangs maakte Jean Hermesse, algemeen secretaris van de christelijke mutualiteit en directeur van de Cliniques Universitaires Saint-Luc, opnieuw volledig misplaatste verklaringen ten opzichte van Chirec in een grote Belgische zakenkrant. “Ik heb niet de gewoonte om telkens te reageren op wat in de pers komt, maar deze keer heb ik er genoeg van, deze opmerkingen zijn onaanvaardbaar en volstrekt onterecht”, zegt Bruno Lefébure.
Jean Hermesse stelt de vraag “Is het normaal om publiek geld te injecteren in het nieuwe ziekenhuis van Chirec, waar 50% van de kamers eenpersoonskamers zijn en de honoraria oplopen tot 300% ?” Chirec wenst hierop te reageren.
Chirec heeft nu vijf ziekenhuis-sites, waarvan vier in Brussel en één in Waals-Brabant, en twee poliklinieken in de hoofdstad. Chirec gaat van vijf naar drie locaties in 2017:
· Een nieuw ziekenhuis op de Delta-site (waar de activiteiten van Edith Cavell en Park Leopold gegroepeerd zullen worden).
· De kliniek St-Anne St-Remi in Anderlecht.
· Het ziekenhuis van Eigenbrakel- Waterloo.
Wij behandelen iedereen. Veel patiënten worden opgenomen via de spoed (35%) en worden behandeld met strikte mutualiteits-tarieven. De wetgeving voorziet dat iedereen kan worden behandeld tegen strikte mutualiteits-tarieven wanneer ze opgenomen zijn in een tweepersoonskamer. Wat het geval is voor 64% van de patiënten.
Wanneer het gaat over Chirec, gaat het natuurlijk niet enkel over Cavell, maar ook het Leopold Park-ziekenhuis (Etterbeek), de Basiliek-kliniek (Ganshoren), St-Anne St-Remi (Anderlecht ) en het ziekenhuis van Eigenbrakel-Waterloo. De Basiliek-kliniek, St. Anne-St. Remi en het EBW-ziekenhuis zijn verre van ingeplant in gepriviligieerde gemeenten. De Christelijke Mutualiteit stelt vast dat 10% van hun leden recht hebben op verhoogde tegemoetkoming (RVV-statuut, ex-WIGW). In Chirec heeft 22% van onze patiënten recht op dit statuut.
Onze ziekenhuizen zijn allemaal verbonden met de dienst 100. We bieden al een MUG-dienst in het ziekenhuis van Eigenbrakel en binnenkort in onze nieuwe ziekenhuis op de Delta-site.
Ereloonsupplementen worden afgetopt op 300% in éénpersoonskamers, en zijn gerechtvaardigd. De patiënt geniet van een persoonlijke verzorging. Bijvoorbeeld, tijdens de bevalling, zal de patiënt worden geholpen door de gynaecoloog die haar heeft gevolgd, dag en nacht, en niet door de gynaecoloog van wacht. De patiënt heeft het mobiele nummer van de arts en kan contact opnemen wanneer hij of zij wil. De patiënt in een gemeenschappelijke kamer geniet van dezelfde patiëntenzorg en dezelfde verpleegkundige zorg, maar de beschikbaarheid van zijn arts is niet steeds hetzelfde.
In een bijzonder moeilijke sociaal-economische context, zijn slechts 40% van de ziekenhuizen budgettair nog in evenwicht. Met name de universitaire ziekenhuizen die een zeer goede dagprijs hebben, ziekenhuizen die ereloonsupplementen aanrekenen, een aantal openbare ziekenhuizen die extra subsidies ontvangen, of sommige ziekenhuizen waar patiënten naartoe worden geleid door bepaalde ziekenfondsen… de wet is voor iedereen hetzelfde, en dus het recht op subsidies ook. Voor de heer Hermesse is het “normaal” dat de wet alleen geldt voor sommigen.
Dit is slechts de weerspiegeling van het kwaad dat al vele jaren aan het land knaagt. De organisatie van de zorg werd niet opgemaakt volgens de behoeften van de patiënten, maar op basis van historische verdeeldheid in ons land: openbare vs. private instellingen, taalkundige, regionale en communautaire scheidingslijnen, religieus of niet-religieus, en in dit geval, in het belang van de mutualiteiten, en in het bijzonder de Christelijke Mutualiteit.
Zeker, als de verschillende lobby’s blijven vragen, op dogmatische wijze, om universitaire ziekenhuizen te financieren op dezelfde manier als algemene ziekenhuizen, om te verbieden dat de openbare ziekenhuizen “extra” subsidies ontvangen van de regio’s of gemeenten, te verbieden dat ereloonsupplementen worden aangerekend voor een eenpersoonskamer, om de financiering van de weinige “te winstgevende” activiteiten te verminderen, vergetend dat zij opwegen tegen de onderfinanciering van vele anderen, om te verbieden aan ziekenhuizen om te onderhandelen met hun leveranciers, of om de rol van de mutualiteiten fundamenteel te herzien… Wanneer deze lobby’s er dus in zijn geslaagd om alle ziekenhuizen in het rood te doen gaan, de inkomens van ziekenhuisartsen sterk te verminderen, en het zorgverlenend personeel uit te putten … zullen we een systeem voor gezondheidszorg hebben met bouwvallige ziekenhuizen zonder middelen om de infrastructuur of apparatuur te vernieuwen. De meest gerenommeerde, meest innovatieve, meest efficiënte, meest ervaren artsen zullen zijn binnengehaald door buitenlandse ziekenhuizen.
Het verzorgend personeel zal volledig gedemotiveerd zijn. De gezondheidszorg zal naar beneden zijn getrokken en de patiënt zal uiteindelijk het belangrijkste slachtoffer zijn.
Als ik mij uitspreek over de Christelijke Mutualiteit, is het omdat zij zich uitspreken over de ziekenhuizen en ons al jaren systematisch viseren. Dit moet stoppen.
Mutualiteiten zijn aanwezig in sommige bestuursorganen van ziekenhuizen, dit kan niet worden ontkend. Is er dus geen belangenverstrengeling? Nemen ze uiteindelijk een positie in als vertegenwoordigers van de patiënten of om hun economische belangen te beschermen? Wat is het eigenlijk? Zijn ze niet politiek georiënteerd? Bijvoorbeeld, spreekt Jean Hermesse zich uit als woordvoerder van de Christelijke Mutualiteiten of als woordvoerder van de ziekenhuizen waar ze beheersmandaten hebben? Is het dan normaal om de toekenning van subsidies aan de eigen ziekenhuizen te vragen? Waarom niet in andere ziekenhuizen? Waarom niet in Chirec?
Los van de context kunnen de cijfers veel van hun betekenis verliezen. De Christelijke Mutualiteiten publiceren jaarlijks een barometer van de ziekenhuizen, dit is ethisch onaanvaardbaar, omdat ze betrokken zijn bij het beheer van een aantal ziekenhuizen. Hoe kan men het zich veroorloven om rechter en partij te zijn bij het publiceren van een dergelijke barometer?
De pijlen richten op Chirec voor de 300% ereloonsupplementen, terwijl veel universitaire en niet- universitaire ziekenhuizen hetzelfde niveau van ereloonsupplementen toepassen, is een beetje verrassend. Evenzo, waarom praten over het aantal particuliere kamers dat gepland is voor het nieuwe ziekenhuis aan de Delta-site? In feite is in alle nieuw gebouwde ziekenhuizen het aandeel van privé-kamers toegenomen. Chirec, net als andere ziekenhuizen, houdt enkel rekening met de vraag van patiënten die niet langer in een gedeelde kamer wensen te worden opgenomen in het ziekenhuis. Een ziekenhuis dat 50% eenpersoonskamers bouwt, zal slechts 33% van de patiënten hospitaliseren in een privé-kamer en 66% van de patiënten in tweepersoonskamers.
Niemand heeft toegang tot de financiële gegevens van de mutualiteiten. Wie kijkt er naar hun rekeningen, met uitzondering van de mutualiteiten zelf? Welk deel van het budget wordt besteed aan de terugbetalingen? Moet dit niet voor iedereen duidelijk zijn? Daarentegen, de rekeningen van ziekenhuizen worden gepubliceerd … Wanneer ziekenhuizen hun rekeningen publiek beschikbaar voor iedereen moeten maken, moeten de ziekenfondsen dan niet hetzelfde doen? Moet de financiële transparantie niet worden opgelegd aan verzekeringsinstellingen?
Het is duidelijk dat Jean Hermesse, een man van het verleden, er van houdt om een wig te drijven tussen de verschillende ziekenhuizen. Zijn actie gaat in tegen de wil van de ziekenhuisbeheerders, die proberen om samenwerkingsverbanden te organiseren tussen ziekenhuizen om de kwaliteit van de patiëntenzorg te verbeteren, met inachtneming van de financiële beperkingen van de staat. Want uiteindelijk, of een ziekenhuis nu openbaar of particulier is, Franstalig of Nederlandstalig , religieus of niet-religieus, regionaal of van de gemeenschap, is hun gemeenschappelijke punt niet om zich te concentreren op de patiënt? Moeten we niet liever hun samenwerking bevorderen, hen helpen hun relaties te verbeteren in plaats van ze te beschadigen? Wat is uiteindelijk essentieel? … Zo heeft Chirec talrijke samenwerkingsverbanden aangegaan met andere ziekenhuizen, zoals op vlak van genetica, de Stroke Unit en het management van post-gradueerden met Erasmus, op vlak van de cardiologie met het UZ-VUB en het Brussels Heart Center (BHC), inzake de MUG-dienst met het ziekenhuis Etterbeek-Elsene en Sint-Janshospitaal, inzake de PET-scan met het St. Elisabeth ziekenhuis en St-Jean, op vlak van de klinische biologie met St-Jean, … Over andere samenwerkingen wordt momenteel onderhandeld, waaronder die met het anatomopathologisch laboratorium van het Erasmus Ziekenhuis en het CHU Tivoli.
De démarche van Jean Hermesse gaat dus zeker in tegen de hervormingsproject van de sector dat door minister Maggie De Block werd voorgesteld. In feite maakt de heer Hermesse gebruik van één van de oudste technieken in de wereld … “verdeel en heers”.
Bruno Lefébure
Administratief & Financieel Directeur CHIREC
